Nesta madrugada pasada do 20/9/2017 tomei o risco de saír co equipo tendo en conta as previsións nada boas do tempo. Ultimei a limpeza de oculares, telescopio e e réflex e procurei ir con 2 baterías ben cargadas; o frío merma moito a capacidade das mesmas. En torno ás 20:00 h. cheguei ao destino, en San Estevo do Campo,Arzúa , e dispúxenme a montar o equipo; contei coa grata compaña de Otto , o meu fiel cadelo, que sempre me acompaña toda a noite.
En torno ás 21:00 xa tiña todo listo mais tiven que agardar media hora máis pois, xa comezaban e verse no ceo Vega e Arturo, pero a Polar inda se resistía. Miña nai pasou por alí e fixo un comentario inoportuno : "Onte desta hora cubreuse todo de névoa e non se vía nada" . - Vaite de aí, espetei, non me sexas gafe...
Unha vez coa Polar centrada no introscopio aliñei a 3 estrelas e finalmente procedín coa rutina do Polar Align , que incorpora a NEQ 6 e que sirve para correxir deriva. Aínda non estou moi famliarizado co Polar Align e tras repetilo 5 veces inda me dicía que tiña erro tanto en altura como azimut. Para próximas ocasións teño en mente proceder co método Bigourdan de deriva das estrelas.
Unha vez que non apreciaba deriva nas exposicións, enfoquei co Live View da cámara a un estrela preto de M33, neste caso Mirach, da constelación de Andrómeda, e programei o disparador intervalómetro. Unha vez comprobado que todo ía con normalidade deixei o equipo só e fun cear con calma; tiña 2 horas por diante. Unha das vantaxes de montar ao lado da casa é que podes marchar e arrimarte á cociña de ferro para escorrentar o frío e de paso comer unhas castañas , que este ano son ben boas. Ademáis , tes aos teus achegados menos preocupado por ti; que se a ver se che aparece un lobo polo monte, ou xente con malas intencións ou a saber... O certo é que sempre que saio observar ou afotar a un lugar alonxado sempre mando ubicación a través do Whataspp; é algo altamente aconsellable creo eu, nunca se sabe se podemos ter unha indisposición , accidente ou quedarnos tirados...
Cando regresei, todo o equipo estaba empapado, chorreando literalmente (sobre todo a cámara). Por sorte , a cinta calefactora fixo o seu traballo e no tubo non había gota de condensación. Coas tomas de luz xa realizadas, tapei o telescopio e tomei os dark e bias . Recollín todo (o que máis pereza dá) e volta para Arzúa coa furgo. Tras descargar o equipo deixei os maletín abertos para que se aireara toda a noite a fin de previr o deterioro dos elementos ópticos como a formación de fungos.
O resultado desta sesión é a fotografía que vedes a continuación.
M33 unha galaxia espiral, más pequena que a Vía Láctea ou Andrómeda e que se atopa a 2,8 millón de anos luz. É unha galaxia que baixo a nosa perspectiva se nos mostra plana co cal é sinxelo apreciar os brazos espirais e o núcleo galáctico inda con telescopios de pequena apertura . En ceos excepcionalmente escuros pode observarse a ollo desnudo inda que a experiencia é máis agradable cun prismáticos de 10x50 . En M33 hai moitas rexións de formación estelar que non se aprecian nesta fotografía pois a cámara non permite captar o espectro de luz infravermello. Para a próxima probarei con outra cámara que si teño modificada para tal uso.
Datos técnicos da fotografía:
Ubicación: San Estevo do Campo, Arzúa.
Temperatura: 9ºC
Equipo: TS 80/480 sobre NEQ 6 Pro II
Cámara: Eos 70D
Lights : 50x90s
Darks: 20
Bias: 20
Apilado en DDS e procesado en Adobe Lightroom.
 |
| M33 dende San Estvo, Arzúa, o 20-9-2017. |
 |
| A Otto encántalle trasnoitar. |
 |
| Detalle do equipo empregado. |
xaneiro 12, 2019
