Saturno do 17-7-2020

NGC7000 : Nebulosa Norteamérica

https://ceosgalegos.com/2020/07/02/un-lugar-chamado-norteamerica/

Rexión Sadr

M45 : As Pléiades (2 e 3-12-19)

O pasado 2 e 3 de decembro decidinme a abrir comportas ao ceo despois de meses en dique seco tras asuntos laborais e moi mala racha de tempo meteorolóxico. Dos 30 días que ten novembro adiviñade cantos choveu en Galicia: 30 ....así é imposible. Decidido a probar a nova Canon 550d refrixerada de cor elixiín un obxecto asequible xa que ía ser a primeira vez que me propoñía facer un procesado de foto con cores en Pixinsight. Tras case 2 horas poñendo o equipo a punto (hai que ver o que un se oxida cando bota tanto tempo parado) as cousas comezaron a saír ben. O guiado estábase portando e en todo momento estivo por debaixo do segundo de arco/ pixel .  A maioría dos datos obtívenos na segunda noite ; como novidade engadir que probei a nova ciaxa de flats caseira, é dicir un plafon led que me custou 15 euros e que ten  o suficiente diámetro e uniformidade de luz para cubrir a apertura do telescopio. 

O procesado foi outro cantar; custoume bastante dar coa calibración de cor axeitada e tiña a preoucupación de saturar demasiado a imaxe; tantas foron as ganas que botei todo o día a procesar a obter o resultado que tedes en pantalla . En fin , que sexa do voso agrado!

PD: como non, Otto estivo as dúas noites ao meu carón.

PD2: visto o frío que pasei inda estando dentro da oficina do observatorio ás 3 da madrugada xa me vedes buscando estufas calefactoras en Amazon. Por certo , está de camiño :)

Datos técnicos da fotografía:

30x300s coa 550D refrixerada a -10° e TS 80/480 APO sobre NEQ6 Pro II

Tomas de calibración darks, flats e bias
Procesado en Pixinsight e Adobe Lightroom
Sesión dos días 2 e 3 de decembro de 2019 sen vento, baixa humidade e temperatura en torno a -2 ° C

Nebulosa da Rosetta (foto calendario Ceos Galegos 2020)

Os pasados 4 e 5 de xaneiro as noites foron óptimas para a astrofotografía. Xa pasando o máximo das Cuadrántidas , dispúxenme a seguir na mesma liña de afotar en monocromo un novo obxecto e una vez máis  empregando o filtro de H-Alpha de 7nm.
Fun quen de xuntar 15 exposicións de 600s nun total de 2 noites e descartando varias tomas por mal guiado  (segue a resistírseme ás veces).
A humidade era prácticamente inapreciable e o frío moito; indispensable o termo do café ben quentiño. O resultado final faime pensar que avanzo na técnica de procesado con Pixinsight e que a Canon refrixerada rinde moi ben. Tras este obxecto e outros 2 máis que teño en mente a idea retratalos en cor engadindo os canais RGB.


Para máis información sobre este obxecto:
http://www.atlasoftheuniverse.com/espanol/nebulae/ngc2237.html
















Se queres ler a entrada en Ceos Galegos:  https://ceosgalegos.com/2019/01/11/a-flor-dun-ganador/

Nebulosa do Corazón (Mellor Imaxe Ceos Galegos 2019)

Durante dúas noites frías de novembro e cambiando de telescopio , desta vez co TS80 APO ,decidinme a tomar una serie de fotografías da Nebulosa do Corazón , moi preto de Cassiopea. Trátase da estrea da Canon 550d monocromática e refrixerada  que tantas ganas tiña xa de probar. En primeira instancia probei con exposicións de 300s con guiado (un total de 25) e tras ver o resultado do apilado decidinme tamén a estrear o filtro H-Alpha de 7nm, de Optolong , para comparar resultados. Seguindo o consello da persoa que me vendeu a cámara, Henrique Silva, tomei desta vez exposicións de 600s ; tiven que desbotar varias tomas ata que o guiado foi o suficientemente bó pois algunas delas estragáronse polo vento ou por vibracións causadas por Otto, o meu cadelo, cada vez que entraba e saía do observatorio a toda présa . Tiven que toquetear durante media hora os parámetros de guiado ata que as desviacións no seguemento da montura non pasaban de 1 arc/segundo ( o equipo empregado traballa a unha resolución de 1,84 arc/s pixel).  A humidade ambiental non pasou durante as 2 noites do 70% e a temperatura oscilou entre os 6 e os 11 graos Celsius. A peltier da DSLR logrou baixar a temperatura do sensor ata os 3º C dutante toda a sesión minimizando bastante o ruído térmico. Persoalmente o rendemento da Canon sorprendeume para ben e resulta abraiante que capte tanto sinal; é obvio que una CCD adicada a astrofoto renderá máis pero para un astrofotógrafo principiante a relación calidade-precio é óptima e creo que os resultados son moi aceptables tendo en conta que o observatorio está baixo un ceo de tipo rural-suburbán  (habería que medir cun SQM...)

A imaxe final é resultado de apilar 20 tomas de 600s coas correspondentes tomas de calibración (agás flats)  e o filtro  H-Alpha de 7nm . O procesado levouse a cabo co Pixinsight e con retoques finais en Adobe Lightroom. Dicir que comezo a avanzar no uso desta ferramenta de procesado tan potente que inflúe moito no resultado final  do traballo (diría que máis dun 50%); inda que queda moitísimo por aprender os resultados son xa satisfactorios para min e moi motivadores para profundizar e mellorar para futuras ocasións . Dende que fai uns meses conto cunha instalación fixa do equipo , o non perder todo ese tempo en montar/desmontar e  desprazamentos, o aproveitamento do tempo é moito máis eficiente e en 20min. todo o equipo está operativo.

Otto xa comprendeu que non pode entrar e sáir ás carreiras do observatorio e agora cando asoma pola porta, quédaseme mirando fixamente coa cabeza algo baixa esperando un xesto de aprobación para a continuación camiñar moi despaciño ata a "oficina" e enroscarse debaixo da cadeira na que estou sentado. Alí descansa un cacho e, en canto escoita una curuxa ou ao raposo , contén ese enerxía coa que pretende perseguilo xusto ata a porta de saída e a partires de aí non hai quen o pare correndo e ladrando.

José, o primo de meu pai que xa é maior, está preocupado toda a noite por se paso frío ; eu xa lle explico que agora  non é coma antes, que xa non me xía na cabeza á intemperie. Inda así , mantense esperto ata ben tarde e, sabendo que non abandono o posto de mando ata as 3 ou 4 da madrugada,  procura ter o lume aceso  para que vaia quentar as mans e os pés. Inda non entende moi ben que fago alí dentro toda a noite mais de vez en cando invítoo a que olle a lúa a través dun ocular. Ver a cara de sorpresa que pon é tamén moi gratificante para un astrónomo afeccionado.
Queda pendente engadirlle cor e aprender a combinar canles no Pixinsight.


Fotografía publicada en Ceos Galegos; crónica na seguinte ligazón:
https://ceosgalegos.com/2018/11/24/o-corazon-do-cosmos/

Lúa dende o DITO : 2-9-2018

Aproveitando a boa estabilidade atmosférica e que coa lúa non se prestaba para fotografía de ceo profundo en RGB decidín facer uns cantos vídeos da lúa para logo procesar.
Estiven a trastear varios días con varios programas de edición e tras apilar e editar con diferentes parámetros obtiven unas imaxes bastante decentes ao meu parecer.

Estou abraiado pola nitidez que dá o Maksutov-Newton. É un delicia tanto para visual como astrofoto.

Datos técnicos das fotografías: vídeos de 200" capturados con EZPlanetary e apilados en Autostakkert, seleccionando o 30% dos mellores frames. Wavelets en Registax e deconvolución en Fitswork.

Ubicación: DITO

Montura: NEQ6 Pro II

Telescopio: MN 190/1000

Cámara : QHY5 II mono a foco primario

Temperatura: 21ºC en torno ás 2:00h.

Observatorio astronómico caseiro DITO (Deneb International Toande Observatory)

Neste 2018 unha das metas era ter o meu propio observatorio para a práctica tanto da astronomía visual como fotográfica. Teño a sorte de dispor dun ceo cunha contaminación lumínica contida e o espazo para unha instalación fixa . O reto era grande e as ganas tamén. Se queres saber máis sobre como se fixo, convídote a que visualices esta pequena presentación  (ao final do post,  link de descarga) :

DITO : cómo construín o meu propio observatorio de Miguel Sánchez Varela

Preme aquí para descargar:

https://drive.google.com/file/d/1yC5kzHZAmxZU-NaWyQeD2NjRE90rLLRm/view?usp=sharing

Observatorio astronómico de Miguel Sánchez Varela

M33 : Galaxia do triángulo.

Nesta madrugada pasada do 20/9/2017  tomei o risco de saír co equipo tendo en conta as previsións nada boas do tempo.  Ultimei a limpeza de oculares, telescopio e e réflex e procurei ir con 2 baterías ben cargadas; o frío merma moito a capacidade das mesmas. En torno ás 20:00 h. cheguei ao destino, en San Estevo do Campo,Arzúa , e dispúxenme a montar o equipo; contei coa grata compaña de Otto , o meu fiel cadelo, que sempre me acompaña toda a noite.

 En torno ás 21:00 xa tiña todo listo mais tiven que agardar media hora máis pois,  xa comezaban e verse no ceo Vega e Arturo, pero a Polar inda se resistía. Miña nai pasou por alí e fixo un comentario inoportuno : "Onte desta hora cubreuse todo de névoa e non se vía nada" . - Vaite de aí, espetei, non me sexas gafe...

Unha vez coa Polar centrada no introscopio aliñei a 3 estrelas e finalmente procedín coa rutina do Polar Align  , que incorpora a NEQ 6 e que sirve para correxir deriva. Aínda non estou moi famliarizado  co Polar Align e tras repetilo 5 veces inda me dicía que tiña erro tanto en altura como azimut.  Para próximas ocasións teño en mente proceder co método Bigourdan de deriva das estrelas. 

Unha vez que non apreciaba deriva nas exposicións, enfoquei co Live View da cámara a un estrela preto de M33, neste caso Mirach, da constelación de Andrómeda, e programei o disparador intervalómetro. Unha vez comprobado que todo ía con normalidade deixei o equipo só e fun cear con calma; tiña 2 horas por diante. Unha das vantaxes de montar ao lado da casa é que podes marchar e arrimarte á cociña de ferro para escorrentar o frío e de paso comer unhas castañas , que este ano son ben boas. Ademáis , tes aos teus achegados menos preocupado por ti; que se a ver se che aparece un lobo polo monte, ou xente con malas intencións ou a saber... O certo é que sempre que saio observar ou afotar a un lugar alonxado sempre mando ubicación a través do Whataspp; é algo altamente aconsellable creo eu, nunca se sabe se podemos ter unha indisposición , accidente ou quedarnos tirados... 

Cando regresei, todo o equipo estaba empapado, chorreando literalmente (sobre todo a cámara). Por sorte , a cinta calefactora fixo o seu traballo e no tubo non había gota de condensación. Coas tomas de luz xa realizadas, tapei o telescopio e tomei os dark e bias . Recollín todo (o que máis pereza dá) e volta para Arzúa coa furgo.  Tras descargar o equipo deixei os maletín abertos para que se aireara toda a noite a fin de previr o deterioro dos elementos ópticos como a formación de fungos. 

O resultado desta sesión é a fotografía que vedes a continuación.

M33  unha galaxia espiral, más pequena que a Vía Láctea ou Andrómeda e que se atopa a 2,8 millón de anos luz. É unha galaxia que baixo a nosa perspectiva se nos mostra plana co cal é sinxelo apreciar os brazos espirais e o núcleo galáctico inda con telescopios de pequena apertura . En ceos excepcionalmente escuros pode observarse a ollo desnudo inda que a experiencia é máis agradable cun prismáticos de 10x50 . En M33 hai moitas rexións de formación estelar que non se aprecian nesta fotografía pois a cámara non permite captar o espectro de luz infravermello. Para a próxima probarei con outra cámara que si teño modificada para tal uso.

Datos técnicos da fotografía:

Ubicación: San Estevo do Campo, Arzúa.
Temperatura: 9ºC
Equipo: TS 80/480 sobre NEQ 6 Pro II
Cámara: Eos 70D
Lights : 50x90s
Darks: 20
Bias: 20
Apilado en DDS e procesado en Adobe Lightroom.

M33 dende San Estvo, Arzúa, o 20-9-2017.

A Otto encántalle trasnoitar.

Detalle do equipo empregado.

M31: galaxia de Andrómeda

Onte por fin estreei equipo en condicións e puiden realizar a primeira fotografía dun obxecto de ceo profundo.
A Galaxia de Andrómeda (M31) é o obxecto máis alonxado da terra que é visible a simple vista e atópase a uns 2,5 millóns de anos luz. Ten un diámetro de 220 mil anos luz e un número de estrelas similar á nosa galaxia. Na fotografía podedes discernir o centro galáctico, máis iluminado, e os brazos que del parten . Na parte superior advírtese outro punto luminoso que... destaca; trátase doutra galaxia ,M110, e abaixo lixeiramente á dereita tedes (M32). Finalmente, nun dos brazos cara a dereita hai unha zona que destaca cunha tonalidade azulada : NGC 206, unha rexión de formación estelar moi activa.
Nunha noite estrelada e sen contaminación lumínica vese perfectamente a ollo e xa cuns prismáticos de 10x50 a experiencia é moito máis pracenteira.

Datos técnicos da fotografía:
Telescopio: TS 80/480mm triplete sobre NEQ6 Pro.
Cámara: Eos 70D.
Tomas: 25 exposicións de 90s, ISO 3200 sen guiado; 20 tomas dark e 15 tomas bias. Sen flats.
Procesado: apilado en DSS e revelado en Adobe Lightroom.
Localización: San Estevo do Campo, Arzúa (21/8/2017).
Temperatura: 17ºC

Preme aquí para ver en máis calidade:

https://www.flickr.com/photos/132009980@N07/36590264952/in/dateposted-public/

Equipo

Ao longo de 2016 e 2017 fun conformando aos poucos o meu actual equipo coa primeira intención adquirir coñecementos básicos de astronomía e localización de obxectos no ceo con binoculares; o seguinte paso natural , como aficionado que son á fotografía , era a adquisición dun tubo óptico para astrofotografía e astronomía visual de grandes campos e una montura robusta  que lle acompañase. Finalmente, optei por un refractor de pequena abertura e boa corrección cromática  e una montura con posibilidade  de cargar tubos máis pesados (quizáis nun futuro...)

Telescopio:   TS 80/480  +  TS 80/480    //    Orion Maksutov Newton 190/1000 F5,3
       

Montura:     NEQ 6 Pro II SynScan Go to

Autoguiado: Lunático. (QHY 5 II Mono)

Binocuares: Nikon Action EX 10x50.

                      Bresser Spezial Astro 20x80

Cámaras:     Canon Eos 550D RGB cooled + Canon 550D monomod cooled

                      Canon Eos 70D